Malang, Bromovulkaan en Lovina Beach (Bali)

dinsdag, 25 augustus.
De rit naar Malang was lang: van 7.00 uur (ik leer hier nog vroeg opstaan) tot 18.30 uur in de bus, wel met een paar stops. In Solo hebben we het Keraton Kasunanan (weer een sultanpaleis) bezocht. Daar stonden heel veel mooie spullen in. Diverse van die mooie voorwerpen zijn door de Nederlandse regering geschonken aan de Sultan. Zo weet je tenminste ook waar je belastinggeld blijft. De rit naar Malang was op zich niet bijzonder, wel blijf ik het mooi vinden vanuit de bus al die mensen gade te slaan: aan het werk, liggen slapen (overal en nergens), veel bij elkaar hurken en praten.
Zaterdag, 26 augustus was het weer geen uitslaapdag (die heb ik geloof ik alleen nog maar bij Bang en Marian gehad). Om 7 uur zaten we in de bus om naar de Bromovulkaan te reizen. De reis verliep voorspoedig en rond 13.00 uur konden we daar de lunch al gebruiken. Vervolgens op naar de vulaan: een flinke wandeling, soms erg steil en een trap met 280 treden (Jits niet geteld maar vanuit het boekje). Het was de moeite waard. We hadden alles mee: prachtig zonnig weer en geen andere bezoekers (hoe is het mogelijk?). De vulkaan met z'n rookpluim liet zich op z'n mooist zien. S'avonds hebben we nog foto's gemaakt van de zonsondergang. Prachtig (de foto's moeten t.z.t. uitmaken dat ik niet overdrijf).
S'avonds en s'nachts was het erg koud. Dit omdat je hier op ongeveer 2300 m hoogte zit. Mijn kamer is uiterst eenvoudig te noemen, maar wel met 2 bedden. Aangezien ik de kamer met niemand deel heb ik de hele handel van het '2e' bed op mijn bed gegooid en lekker warm geslapen. Dat was ook nodig omdat ik net aan het snotteren was van de airco uit het vorige hotel (was gelukkig na een dag al weer bijna over).

Collega Tanja heeft me kort en krachtig het volgende advies over de zonsopgang Bromovulkaan gegeven: geen zak aan, lekker overslaan (Tanja was daar ongeveer 15 jaar geleden). Tanja haar adviezen zijn meestal zeer waardevol, maar dit keer zat ze er -volgens mijn waarheid- volledig naast. Tanja, ik ben dus wel om 15.30 uur opgestaan, in een jeep gestapt en de nodige kuilen, bulten e.d.getrotseerd om op het platform naar de zonsopgang boven de Bromo te kijken en mooi, mooi!!!!! De chauuffeur van de jeep had een Indiaans uiterlijk en vanwege de kou ook een soort sarong of Indiaanse doek om. Kortom ik was niet de enige die zich in Zuid Amerika waande.
Om half zeven waren we weer terug in het hotel, onbeten en hup 7 uur de bus in op weg naar Bali.
(ik ga dit even bewaren en dus verzenden, maar als het goed is komt er nog meer, ik ben er voor gaan zitten, dus ...)