Meulaboh en de Tsunamihulp.
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
12 Augustus 2009 | Nederland, Middelburg
Allereerst moet ik vertellen dat de hotline met Jitske verbroken is en dat komt omdat ik in m'n verwoede pogingen er spic en span uit te zien m'n mobieltje maar heb meegewassen. Stom, stom, stom. Inmiddels is ze van een en ander op de hoogte en weet ze dat ik niet van de aardbodem verdwenen ben als ze een poosje niks van me hoort. Donderdag, 6 augustus stond in het teken van de Tsunami-hulp. Allereerst zijn we naar ons huizenproject gegaan, de huizen zijn inmiddels afgebouwd. We konden aan een paar toekomstige bewoners de sluitels overhandigen. De huizen zien er mooi uit, er is een waterput bij en er is een riolering aangelegd. Dat laatste is niet altijd het geval. De huizen liggen op een gewilde locatie. Na het huizenproject hebben we wat mensen bezocht aan wie we 3 jaar eerder economische hulp hebben verstrekt, te weten een visser, twee kappers, een horecaonderneming (eettentje) en een reparatiebedrijfje. Onze indruk is dat de door ons bezochte mensen weer een economisch bestaan hebben weten op te bouwen, hoe bescheiden dat ook mag zijn. Al met al hebben wij wel een positieve indruk overgehouden aan onze bezoeken.
Bij de kapper hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt en ons laten knippen en scheren. Ik niet zozeer voor het scheren maar voor de hoofd-, nek- en schoudermassage die je er bij krijgt en dat voor ongeveer € 0,80. Dat zie ik m'n kapster, Yvonne, nog niet doen.
Vrijdag, 7 augustus, was weer de laatste dag in Meulaboh. Die dag hebben we weinig gedaan, het regende en tussen 12.00 uur tot 14.00 uur was alles dicht vanwege het vrijdaggebed. Eddie en ik zijn nog wel even over markt gelopen. Op zich is dat een belevenis. Wat je daar al niet allemaal kan kopen, alles staat dicht op elkaar, heel veel mensen, allerlei geuren en natuurlijk heel veel rommel/afval.
's Avonds heb ik Esther en Ronald in Griekenland gebeld. Ik ben nog van de generatie het bijzonder te vinden dat je met je mobieltje (toen nog wel), staand op je balkon, dochterlief op vakantie in Griekenland kan bellen.
Overigens ons hostel in Meulaboh was, om het zo te zeggen, sober en een poetsbeurt geen overbodige luxe in mijn westerse ogen. Op een morgen werd ik door Eddie, m'n kamergenoot in Meulaboh, om 6 uur wakker gemaakt met de kreet: Wim, er zit een beest in de kamer en ja we zagen een grote muis of rat. Als kleine jongens hebben we toen een lichtje aangelaten in de hoop dat het beest niet meer terug zou komen, maar die hoop bleek ijdel.
Op de terugweg (zaterdag, 8 augustus)naar Banda Aceh had de chauffeur minder doodsverachting dan die van woensdag. Ook hij reed in mijn ogen roekeloos. Ik zal daar aan moeten wennen. Positief is dat ik nog geen ongelukken heb gezien. Dus misschien ben ik ook wel een angsthaas. Het is voor mij de laatste avond met Bang, Marian, kids en Eddie. Vreemd dat dat deel van de vakantie weer al voorbij is.
Groeten,
Wim
Bij de kapper hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt en ons laten knippen en scheren. Ik niet zozeer voor het scheren maar voor de hoofd-, nek- en schoudermassage die je er bij krijgt en dat voor ongeveer € 0,80. Dat zie ik m'n kapster, Yvonne, nog niet doen.
Vrijdag, 7 augustus, was weer de laatste dag in Meulaboh. Die dag hebben we weinig gedaan, het regende en tussen 12.00 uur tot 14.00 uur was alles dicht vanwege het vrijdaggebed. Eddie en ik zijn nog wel even over markt gelopen. Op zich is dat een belevenis. Wat je daar al niet allemaal kan kopen, alles staat dicht op elkaar, heel veel mensen, allerlei geuren en natuurlijk heel veel rommel/afval.
's Avonds heb ik Esther en Ronald in Griekenland gebeld. Ik ben nog van de generatie het bijzonder te vinden dat je met je mobieltje (toen nog wel), staand op je balkon, dochterlief op vakantie in Griekenland kan bellen.
Overigens ons hostel in Meulaboh was, om het zo te zeggen, sober en een poetsbeurt geen overbodige luxe in mijn westerse ogen. Op een morgen werd ik door Eddie, m'n kamergenoot in Meulaboh, om 6 uur wakker gemaakt met de kreet: Wim, er zit een beest in de kamer en ja we zagen een grote muis of rat. Als kleine jongens hebben we toen een lichtje aangelaten in de hoop dat het beest niet meer terug zou komen, maar die hoop bleek ijdel.
Op de terugweg (zaterdag, 8 augustus)naar Banda Aceh had de chauffeur minder doodsverachting dan die van woensdag. Ook hij reed in mijn ogen roekeloos. Ik zal daar aan moeten wennen. Positief is dat ik nog geen ongelukken heb gezien. Dus misschien ben ik ook wel een angsthaas. Het is voor mij de laatste avond met Bang, Marian, kids en Eddie. Vreemd dat dat deel van de vakantie weer al voorbij is.
Groeten,
Wim
-
12 Augustus 2009 - 16:44
Jeroen:
Hey pa
Je begrijpt dat je thuis nog maar een beetje moet oefenen op het wassen. Dus ma en ik hebben besloten dat je de komende maanden de was mag draaien -
12 Augustus 2009 - 17:21
Jitske:
Wim,
ik sluit me helemaal bij Jeroen aan: Thuis is voorlopig de was jouw pakkie-an
Doei!!! -
12 Augustus 2009 - 19:54
Nettie:
Muizen of ratten?? oowwwwww....wat zou ik GILLEN en wegwezen waar ook naar toe, jakkus Wim
daar sliep ik niet meer.
-
01 September 2009 - 12:38
Edith:
Toch weer een schrikmoment waarvan je rechtop in je bed ging zitten :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
