Nieuwe poging om een verhaal te verzenden.
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
09 Augustus 2009 | Nederland, Middelburg
De vorige keer ging het mis zoals ik al eerdere berichtte. Ik ben er nu voor gaan zitten, dus .... De vorige keer ben ik geëindigd met het mooie huis van Marian en Bang, ik had er graag een plaatje bij gedaan, maar gelet op de de capaciteit van de p.c. hier en mijn ontoereikende kennis om foto's van de camera op de pc en in het verslag te plaatsen zet ik dat nog maar uit m'n hoofd. Zaterdag, 1 augustus hebben we een
Acehse bruiloft meegemaakt. Eerst naar het huis van de bruidegom, daar wat eten en drinken (water) gekregen. Daarna in een auto-optocht naar het huis van de bruid. Daar in de woonkamer op de grond stonden allerlei schalen en schaaltjes met allerlei soorten eten. Prachtig gezicht en wij moesten daar als vrienden van Bang en Marian natuurlijk ook eten. De woonkamer was prachtig versierd. Maar wat was het warm. Het is trouwens toch steeds lekker zweten. Ik ruik soms, denk ik, niet al te fris en dat ondanks wel twee keer per dag douchen. Mijn nieuwe schoenen doen er ook geen goed aan. In de voor deze vakantie speciale aangekochte nature schoenen krijg ik zweetvoeten (anders nooit). Nou zo op de grond zittend te eten (wat ook niet zo gemakkelijk is) rook ik ze goed en ik ben bang anderen ook en bij die gedachte ging ik nog meer zweten. Zondag, 2 augustus, waren we van plan eens lekker thuis te eten want dat was er nog niet van gekomen. Dit ook omdat de keuken nog niet klaar is. Dus zondagochtend op de markt boodschappen gedaan. Daarna hebben Marian en ik een 'wasje gedraaid' d.w.z. ieder zijn eigen kleren wat in een emmer water met zeep onderdompelen, nog een keer uitspoelen en hup aan de lijn of op het grasveld. Het is weer spic en span. Toen we 15 jaar geleden collega's werden hadden we niet kunnen bedenken dat we ooit nog eens samen een handdoek zouden uitwringen in Indonesië.
Dat thuis eten verliep anders dan we hadden gedacht: gezellig met z'n achten + moeder, oma en tante van Bang. Nee opeens kwamen er nog zo'n 30 mensen. Allemaal familie. We hadden een 5 vissen en wat rijst. Onze grote leider Bang kan veel organiseren en ritselen, maar dit overviel hem toch wel. Hij was nog niet toe aan de wonderbaarlijke spijziging (ken je Bijbel) met 2 vissen en 5 broden een menigte voeden. Onze menigte moest met een lege maag vertrekken. Blijkbaar was er ergens een communicatiestoornis. Voor Bang en Marian en de bezoekers was een en ander toch wel een beetje pijnlijk. Voor Eddie en ik, als buitenstaanders, wel een leuke belevenis.
Ik ga dit eerst bewaren, maar dat betekent ook gelijk verzenden. Er komt, als het goed gaat, nog een vervolg.
Alle reacties lees ik met interesse, leuk om iets te horen. Zeker ook van mijn kindertjes. Nee, wees niet ongerust, met Jitske heb ik een aparte hotlijn.
Acehse bruiloft meegemaakt. Eerst naar het huis van de bruidegom, daar wat eten en drinken (water) gekregen. Daarna in een auto-optocht naar het huis van de bruid. Daar in de woonkamer op de grond stonden allerlei schalen en schaaltjes met allerlei soorten eten. Prachtig gezicht en wij moesten daar als vrienden van Bang en Marian natuurlijk ook eten. De woonkamer was prachtig versierd. Maar wat was het warm. Het is trouwens toch steeds lekker zweten. Ik ruik soms, denk ik, niet al te fris en dat ondanks wel twee keer per dag douchen. Mijn nieuwe schoenen doen er ook geen goed aan. In de voor deze vakantie speciale aangekochte nature schoenen krijg ik zweetvoeten (anders nooit). Nou zo op de grond zittend te eten (wat ook niet zo gemakkelijk is) rook ik ze goed en ik ben bang anderen ook en bij die gedachte ging ik nog meer zweten. Zondag, 2 augustus, waren we van plan eens lekker thuis te eten want dat was er nog niet van gekomen. Dit ook omdat de keuken nog niet klaar is. Dus zondagochtend op de markt boodschappen gedaan. Daarna hebben Marian en ik een 'wasje gedraaid' d.w.z. ieder zijn eigen kleren wat in een emmer water met zeep onderdompelen, nog een keer uitspoelen en hup aan de lijn of op het grasveld. Het is weer spic en span. Toen we 15 jaar geleden collega's werden hadden we niet kunnen bedenken dat we ooit nog eens samen een handdoek zouden uitwringen in Indonesië.
Dat thuis eten verliep anders dan we hadden gedacht: gezellig met z'n achten + moeder, oma en tante van Bang. Nee opeens kwamen er nog zo'n 30 mensen. Allemaal familie. We hadden een 5 vissen en wat rijst. Onze grote leider Bang kan veel organiseren en ritselen, maar dit overviel hem toch wel. Hij was nog niet toe aan de wonderbaarlijke spijziging (ken je Bijbel) met 2 vissen en 5 broden een menigte voeden. Onze menigte moest met een lege maag vertrekken. Blijkbaar was er ergens een communicatiestoornis. Voor Bang en Marian en de bezoekers was een en ander toch wel een beetje pijnlijk. Voor Eddie en ik, als buitenstaanders, wel een leuke belevenis.
Ik ga dit eerst bewaren, maar dat betekent ook gelijk verzenden. Er komt, als het goed gaat, nog een vervolg.
Alle reacties lees ik met interesse, leuk om iets te horen. Zeker ook van mijn kindertjes. Nee, wees niet ongerust, met Jitske heb ik een aparte hotlijn.
-
09 Augustus 2009 - 15:20
Jeroen:
Wat leuk dat jullie een bruiloft hebben meegemaakt!
Dat had je ons nog niet verteld erg leuk dus.
Zo te lezen geniet je er erg van en heb je ook je mijmer momenten :)
Hoe is het nu met de toilet bezoeken? Zit daar al enige verbetering in sinds gisteren?
Anyway nog veel plezier en tot over een paar weekjes -
09 Augustus 2009 - 17:10
Nettie:
Dat was geen 12 volle korven over! maar te kort begrijp ik.....een hele belevenis als je dat zo mee maakt, groet Nettie -
09 Augustus 2009 - 18:06
Jitske:
Niet vanuit Middelburg maar uit Amsterdam nog een berichtje van mij. Leuk die bruiloft en wat goed dat je het verhaal van de broden en de vissen nog kent.
Zeker onze hotline werkt goede, he?
Veel plezier nog en een fijne rondreis toegewenst
Liefs, Jitske
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
